HEWLÊR, 30/5 2011 — Berî çend salan yek ji berpirsên kurdan got ko kurd gelekî tembel in. Gelek kes rabûn ser piyan û got ev sivkayatî ye û got kurd miletekî pir çalak û jêhatî ye û pir dahêner e. Wan got ya ko bi serê kurdan de hatî bi serê miletekî din de bihata bi vî şêweyî jî nedima. Kesî nediwêrîya bergiriyê ji ray û boçûnên wî kesî re bike. Wek tîtal û nerît di nav kurdan de berpirs hertim şaş in û rojnameger jî hertim rast in.
Miletê dahêner kî ye? Miletê Japonyayê dahêner e. Meha adara borî tsunamiyê li beşeke mezin ya wî welatî da û bû sedema têkçûna nêzîkî 20 hezar kesan. Di tsunamiya vê carê de di çend saetên kêm de karesatekê rû da û ceste û derûniya mirovan hejand. Ev nîvê çîrokê ye, nîvê din jî wê çi behane ji kesî wernegirt, gelekan jê re pêşniyaz kir û wê hîç nexwest.
Tenê bi şiyanên xwe bi ser de zal bû. Karesat jî tenê di sirûştê de ranewestiya, lê belê gihişt binkeyên atomî jî ko hindek mabû bibe serbareke din û ziyana mayekî û giyanî hîn zêde bike. Digel vê jî japonî neqêriyan û negiriyan û ne mineta kesî bi ser xwe xistin. Serokê encûmena Dûma ya Rûs di nav wê karesata mirovî de, pêşniyazeke bi henekî got, “Gelê Japonyayê gelekî dahêner e, heyf e, ewha ji nav biçe, ez pêşniyaz dikim bên li ser xaka Sîbîryayê niştecî bibin”.
Bîst hezar kes di çend saetan de li ber avê çûn û bûn xwarin û bijêwa candarên deryayê, binêrin piştî ewqas pêşkeftina teknîkî ya mirovahiyê hîn mirov radestî hovîtiya sirûştê dibe. Gelê Japonyayê di şerê cîhanê yê duyem de çekên atomê li beramber hat bikaranîn û ziyaneke mezin dît. Tsunami dem bi dem rû dide. De were vê berawird bike bi karesatên gelê kurd re, îcar bi xwe bêje çi bi serê me hatiye, hemû kiryarên kîmyabaran û kuştinan nagihin jimareya qurbaniyên vê carê yê tsunamiyê.
Kurdistan ne li ser hêla (xeta) erdhejê ye, ne di dîroka kevin de û ne jî di ya nû de, qet carekê jî erdhejê li kurdên başûr nexistiye. Li Kurdistanê lêmişt û lehiya avê ranabe û berf nakeve ko karesat rû bidin, bahoz û bager nînin ko xaniyan hilweşînin û mirov û candaran ji nav bibe. Hişkesalî rûyê xwe nade Kurdistanê, kurd digel siruşta Kurdistanê pir bextewer in û wek paşayê sertext dijîn.
Dimîne zilmê mirov, ew gelên cînar dagirkerî li kurdan kirine, ew jî eger em salên heştêyî yê sedsala bîstan bi bîr bînin ko Sedam Hisên ew kiriye, tiştekî ewiha nîne ko hêjayî gotinê be. Ya ko Sedam kirî beşek bû ji hevkariya şerê li hember Îranê. Qet bi serê kurdan de nehatiye lê ew pir diqîrin, nebûna serxwebûna netewî û mayîna xaka Kurdistanê li jêr destê biyaniyan, çendî biyanî tê de tawanbar bin lê kurd bi xwe ji ber ve berpirsyar in. Kurd diqîrin û bang dikin ko tiştekî wan nîne û ew mezlûm in, dixwazin destê wan bigirin û rizgar bikin.
Ez ne di wê baweriyê de me ko kurdan dikarî di dîrokê de azadiya xwe bi dest xwe ve bînin. Berevajî wê sedema rewşa wan ji tembeliya wan hatiye û eger baş tê de bifikirî diyar dibe ew qet ne cihê şanaziyê ye. Kurd di nav gelên din de her bêxem bûne. Hinek caran hindek şekir di nav çayê de dimîne her çiqas hewl didî bihelînî nahele. Ev kitûmit kurd in. Nuha di van rojan de ko raperînan xwe li welatên ereb girtiye û sîstemên dîktator ji nav dibin, li şûna ko kurdên beşên dî jî hewl bidin raperînan bikin û xwe rizgar bikin, ji kurdên Iraqê dixwazin ya ko li vir bi dest ketiye, ji dest bidin.
Dewletên Yekgirtî yên Emerîkayê ko di hemû waran de yek ji hêzên dinyayê ye, şermezariyeke wê ji dîrokê heye ko gelê Vîyetnamê di destpêka şêstî de jê re durist kir. Bila kurd azad bûna û şîretek ji wan werbigirtina, bila dersekê ji tsunamiyê werbigirin. Raperîna gelê Cezayîrê ji destê dagirkerên Fransayê di heman dema raperîna gelê Vîyetnamê ji destê Emerîkayê de çêbû, ezmûneke din ko pêwîst e kurd jê fêr bibin.
Bila yek were bersivê bide, çira kurd dersan ji tecrûbe û ezmûnan wernagirin, lê tika ye bêyî gazind û girî ji tiştên rûdayî. |
